Dzierżoniów

Ksiądz Stanisław Araszczuk urodził się 8 maja 1958 r. w Strzegomiu, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego. Po maturze w 1977 r. rozpoczął studia w Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Po pierwszym roku wstąpił do Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, które ukończył w 1984 r., a 26 maja 1984 r. przyjął w archikatedrze wrocławskiej święcenia prezbiteratu. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii NMP Matki Kościoła w Dzierżoniowie. Na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu napisał pracę magisterską pt. „Konflikt

pokoleń we współczesnej rodzinie wobec nakazu oddawania czci rodzicom" pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Jana Kruciny, a w 1988 r. uzyskał stopień licencjata. W tym samym roku został skierowany na studia specjalistyczne na Katolicki Uniwersytet Lubelski. W 1989 r. zdał egzamin magisterski z organizacji duszpasterstwa i napisał pracę magisterską pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Ryszarda Kamińskiego, gdyż w tamtym czasie państwo nie uznawało stopni naukowych zdobywanych na kościelnych uczelniach. W roku

1990 uzyskał stopień licencjata z liturgiki, a w 1992 r. na podstawie przedstawionej rozprawy doktorskiej pt. „Kult świętej Jadwigi na Śląsku w świetle przedtrydenckich wrocławskich ksiąg liturgicznych. Studium liturgiczno-historyczne" oraz po złożeniu przepisanych egzaminów uzyskał stopień doktora nauk teologicznych w zakresie teologii pastoralnej.

W 1992 r. otrzymał stypendium naukowe na pogłębianie studiów z zakresu liturgii w Papieskim Instytucie Liturgicznym Anselmianum w Rzymie. Po roku pobytu w Rzymie biskup legnicki Tadeusz Rybak polecił mu organizację Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej i powierzył funkcję wicerektora tego Seminarium oraz zlecił

wykłady z liturgiki w Seminarium Duchownym i legnickiej filii Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Nowym zadaniem, które zlecił mu biskup legnicki była organizacja parafii pw. św. Tadeusza Apostoła w Legnicy. W 1998 r. został proboszczem tej parafii i w ciągu 4 lat wybudował z wiernymi kościół parafialny. W 2003 r. został dziekanem dekanatu Legnica Zachód. Od 1993 r. prowadzi zajęcia dydaktyczne z liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Legnickiej i na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Od 14 marca 2001 r. pracuje jako adiunkt w Instytucie Teologii Pastoralnej przy Katedrze Liturgiki, Homiletyki i Kultury Muzycznej Kościoła, a od 2005 r. wykłada także w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Świdnickiej. 6 marca 2008 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie liturgiki na Wydziale Teologicznym

Uniwersytetu Opolskiego w Opolu na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego i przedstawionej rozprawy habilitacyjnej pt. „Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza w odnowionej liturgii Soboru Watykańskiego II". Od kwietnia 2008 r. jest kierownikiem Katedry Liturgiki, Homiletyki i Kultury Muzycznej Kościoła. Od 1 września 2010 r. jest prorektorem ds. studenckich. 26 września 2013 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. Z Dzierżoniowem ks. Stanisław Araszczuk związany jest od 1984 roku, kiedy to w parafii pw. Maryi Matki Kościoła rozpoczął swoją pracę duszpasterską. Ks. Stanisław Araszczuk był współzałożycielem, opiekunem i duchowym przewodnikiem Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Dzierżoniowie. Ośrodkiem duszpasterstwa była parafia p.w. Maryi Matki Kościoła. W tym kościele oraz innych świątyniach dzierżoniowskich ks. Araszczuk wygłaszał kazania i prelekcje głównie na tematy historyczne i ideologiczne. Otwarcie krytykował obecny w latach 80.tych system polityczny. A po obradach Okrągłego Stołu wystąpienia te były połączone z agitacją wyborczą na rzecz programu i kandydatów Komitetu

Obywatelskiego NSZZ „Solidarność”. Chcąc pielęgnować pamięć o czasach walki z komunizmem, a także zaznaczyć obecność Ks. Stanisława w Dzierżoniowie, przygotowując się do obchodów 25. rocznicy triumfu obozu „Solidarności” w wyborach 4 czerwca 1989 roku wnioskujemy o nadanie - ks. Stanisławowi Araszczukowi Honorowego Obywatelstwa Dzierżoniowa.

Jan Lityński, ur. 18 stycznia 1946 w Warszawie. Ukończył Uniwersytet Warszawski, Wydz. Matematyczno-Fizyczny. Polski polityk, działacz opozycyjny w czasach PRL, poseł na Sejm X, I, II i III kadencji. Od 1962 jako uczeń szkoły średniej uczestnik spotkań dyskusyjnego Klubu Poszukiwaczy Sprzeczności (założonego przez Adama Michnika, Jana Grossa i Jana Kofmana). W 1967 współorganizator zbierania wśród studentów podpisów pod listem w obronie zagrożonego relegowaniem z Uniwersytetu Warszawskiego Adama Michnika. W 1968 uczestnik akcji protestacyjnych po zdjęciu Dziadów Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka z repertuaru Teatru Narodowego, m.in. zbierania podpisów pod

petycją do Sejmu PRL o przywrócenie przedstawienia, 30 stycznia 1968 uczestnik manifestacji w Warszawie; 8 marca 1968 uczestnik wiecu na Uniwersytecie Warszawskim. 12 marca 1968 aresztowany i skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy na 2,5 roku więzienia, po czym osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, następnie Zakładzie Karnym w Strzelcach Opolskich. 30 lipca 1969 zwolniony na mocy amnestii. W 1976 był uczestnikiem akcji pomocy dla represjonowanych robotników Ursusa i Radomia. Współzałożyciel, autor i redaktor niezależnych pism: „Biuletynu Informacyjnego” Komitetu Obrony Robotników, „Robotnika” i kwartalnika politycznego „Krytyka”. W

maju 1977 aresztowany i przetrzymywany w AŚ Warszawa-Mokotów, 24 lipca 1977 zwolniony na mocy amnestii. W 1978 uczestnik spotkania z czołowymi działaczami czechosłowackiej Karty 77 (m.in. z Václavem Havlem) w Karkonoszach na granicy polsko-czechosłowackiej. W 1979 współautor Karty Praw Robotniczych. W 1980 współorganizator sieci informacyjnej o strajkach w Polsce. 14 sierpnia 1980 po raz kolejny zatrzymany, 28 sierpnia 1980 aresztowany i zwolniony 1 września 1980 na mocy Porozumień Sierpniowych.

Od września 1980 doradca MKZ (Miejsko zakładowy Komitet Założycielski) Wałbrzych, MKZ Mazowsze i w Hucie im. Lenina. W 1981 współinicjator Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość. 13 grudnia 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 3 września 1982 aresztowany, przewieziony do AŚ Warszawa-Mokotów, 1 czerwca 1983 zwolniony na przepustkę na Pierwszą Komunię św. swojej córki, nie powrócił do aresztu; pozostał w ukryciu. W 1987 sygnatariusz

deklaracji Kręgu Przyjaciół Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. W sierpniu 1988 uczestnik strajku w KWK Manifest Lipcowy w Jastrzębiu-Zdroju. W latach 1988 – 1990 członek Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie. W1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu w zespole ds. górnictwa. 1989-2001 poseł RP z list KO

„S”; przewodniczący Komisji Polityki Społecznej (1991-1993 i 1997-2001), w Komisji Służb Specjalnych (1998-2001). 12 października 2010 został doradcą Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z partiami i środowiskami politycznymi. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą.

Marian Kowal, ur.30 października1946 r. w Sieniawie, powiat Nowy Targ. W latach 1974 – 1979 ukończył Wydział Gospodarki Narodowej Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.

W 1982 roku rozpoczął pracę w Spółdzielni Mieszkaniowej w Bielawie jako Główny Księgowy. W 1984 uzyskał dyplom biegłego księgowego na dwuletnim Studium Dyplomowanych Biegłych Księgowych przy Ministerstwie Finansów. Rozpoczął pracę w Zakładach Przemysłu Odzieżowego „BOBO” w Piławie Górnej jako główny księgowy i główny ekonomista. W okresie od 12.1983r do 02.1984 jako więzień polityczny skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie na 1 rok i 2 miesiące więzienia.

Był posłem na Sejm X Kadencji (1989 – 1991) z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W sejmie pracował w Obywatelskim Klubie Parlamentarnym oraz w komisjach: Budżetowej w Podkomisji ds. Bankowości i Komisji Zdrowia oraz jako Przewodniczący Podkomisji ds. Budżetu i Inwestycji. W latach 1990 - 1995 był Dyrektorem Zespołu Opieki Zdrowotnej w Dzierżoniowie. W latach 1991- 1994 był członkiem Rady Krajowej Izby Gospodarczej w Warszawie, a także przewodniczącym Regionalnej

Rady Gospodarczej „Fundacji Rozwoju Województwa Wałbrzyskiego”. W 1995 ukończył studia podyplomowe – Szkoła Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie – kierunek Zarządzanie Szpitalem, a w 1993 –1994 Kurs menedżerski – Zarządzanie Zakładem Opieki Zdrowotnej – systemy, strategie, metody – prowadzony przez Centrum Edukacji i Doradztwa Służby Zdrowia. W 1991 roku Pan Marian Kowal ukończył kurs przy Ministerstwie Przekształceń Własnościowych dla członków Rad Nadzorczych spółek Skarbu Państwa. W latach 1993 – 1997 członek Prezydium Sudeckiej Izby

Przemysłowo Handlowej w Świdnicy. 1994 – 1998 Członek Zarządu Głównego Stowarzyszenia Menedżerów Opieki Zdrowotnej w Warszawie. Od 10.2000 do 12.2001 dyrektor Powiatowego Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Ząbkowicach Śląskich. A w 2003 roku likwidator Powiatowego Samodzielnego Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Dzierżoniowie. W 2006 uzyskał mandat radnego gminy Dzierżoniów. Z funkcji tej zrezygnował w 2007, gdy przez kilka miesięcy pełnił obowiązki wójta tej gminy. W 2010 wybrano go do Rady Powiatu Dzierżoniowskiego, gdzie pełni również funkcję nieetatowego członka Zarządu Powiatu. 30 sierpnia 2013 r. - za zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej, odznaczony został przez Prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.