Dzierżoniów

Jak zmieni się dzierżoniowska straż miejska pod rządami nowego komendanta? Rozmowa z Andrzejem Michem, nowo wybranym komendantem Straży Miejskiej w Dzierżoniowie.

W uzasadnieniu wyboru pańskiej kandydatury czytamy, że wykazał  się Pan bardzo dobrą znajomością zagadnień dotyczących kierowania strażą miejską. Proszę powiedzieć, czym Pan się wcześniej zajmował? Pan jest mieszkańcem Świdnicy?

Tak, mieszkam w Świdnicy. Jednak przez ostatnie dziewięć lat pracowałem w Urzędzie Gminy w Dzierżoniowie. Zajmowałem się zarządzaniem kryzysowym, odpowiadałem za bezpieczeństwo i porządek w gminie, począwszy od ptasiej grupy aż po zagrożenie powodziowe. Miałem te same co teraz obowiązki, ale bez takich sił i środków. Było to działanie jednoosobowe, zlecone przez wójta, przy wsparciu ochotniczych straży pożarnych, natomiast dzierżoniowska straż miejska współpracuje z policją i strażą pożarną.

Co zadecydowało o zmianie pracy?

Zmiany organizacyjne w urzędzie w ramach oszczędności, w wyniku których zlikwidowano moje stanowisko. Oprócz tego pełniłem jeszcze funkcję kierownika referatu organizacyjno-finansowego, te obowiązki przejął sekretarz gminy. Nie były to żadne względy osobiste czy dyscyplinarne.

Jakie ma Pan wykształcenie?

Ukończyłem Wyższą Szkołę Oficerską, Uniwersytet Wrocławski i studia podyplomowe na kierunku zarządzanie pracą.

Według komisji konkursowej przedstawił Pan "ciekawe rozwiązania organizacyjne, zarówno w  funkcjonowaniu jednostki, jak i działań podejmowanych w związku z realizacją zadań straży miejskiej".  Jakie to rozwiązania?

Opracowanie koncepcji zarządzania strażą miejską było wymogiem formalnym. Podszedłem do tego z punktu widzenia samorządowca. Uznałem, że straż miejska jako organizacja powołana przez samorząd ma służyć mieszkańcom. Chciałbym szerzej informować dzierżoniowian, czym zajmuje się straż miejska, bo tej świadomości nie ma. Mieszkańcy niejednokrotnie utożsamiają nas z policją. Będziemy to robić za pomocą mediów, strony internetowej urzędu i ulotek, które strażnicy będą rozdawać na patrolach. My mamy stanowić coś w rodzaju policji municypalnej - jesteśmy tylko dla mieszkańców, zajmujemy się tym, co dla nich najistotniejsze odpowiadamy za ich bezpieczeństwo, komfort życia, estetykę przestrzeni publicznej. Wydawałoby się, że to drobne rzeczy, jednak na co dzień irytują ludzi.

Jakie to uciążliwości?

Źle zaparkowane samochody, głównie na osiedlach. Brak dbałości o zieleń, nieodpowiedzialność właścicieli psów. Nie zamierzamy dokonywać rewolucyjnych zmian, chcemy tylko zapewnić ludziom bezpieczne, godne warunki życia.

Jak Pan zamierza uregulować kwestię nieprawidłowego parkowania na osiedlach? Ludzie parkują na trawnikach, bo brakuje miejsc parkingowych.

Musimy wszyscy dostosować się do obowiązującego prawa. W pierwszej kolejności będziemy pouczać, a jeśli to nie poskutuje, będziemy wypisywać mandaty. Wiem, że to mieszkańców boli, ale jeśli nie będziemy dyscyplinować, by przestrzegać znaków drogowych, wszyscy narazimy się na trudności. Nie może być tolerancji dla takich sytuacji. Przecież przestrzeń publiczna należy do nas wszystkich, nie jest niczyja. Wszyscy za nią odpowiadamy. Jeśli ktoś niszczy na przykład trawnik, to wyrządza sam sobie szkodę. Trzeba zmienić sposób myślenia.

Jak chce Pan przekonać mieszkańców, by sprzątali po swoich pupilach? Akcje informacyjne, torebki na odchody do odbioru w urzędzie, groźba kary - to wszystko wciąż działa zbyt słabo. Trawnikami miejskimi spacerują tylko odważni albo desperaci.

Podejmujemy działania administracyjne, karamy ludzi. Najpierw pouczamy, ale jeśli to nie skutkuje, nakładamy mandaty.

A jak można "ścigać" takiego nieodpowiedzialnego właściciela psa?

Trzeba go złapać na gorącym uczynku. Bedziemy pytać, czy mają ze sobą torebki na odchody. Jak nie - mandat. Nie możemy pobłażać ludziom, którzy innym utrudniają życie. Nikt z nas nie chce żyć w brudnej przestrzeni. Rodzice mają prawo wyjść na trawnik z dzieckiem czy bawić się w czystej piaskownicy. Nie wolno też  wypuszczać psa bez smyczy czy kagańca. Kary sięgają od 50 do 100 zł.

Póki co wygląda na to, że mniejszym wstydem jest udawać, że "nic się nie stało", niż schylić się i posprzątać odchody zostawione przez pupila.

Ludzie muszą sobie uświadomić, że to ich obowiązek, jaki nakładają na siebie wraz z wzięciem pod opiekę czworonoga. Nie chodzi o to, żeby się chowali czy uciekali, tylko o to, by zmienili podejście.

Poprzedni komendant tłumaczył mi, że widoczne z kilkuset metrów odblaskowe kamizelki strażników nie pozwalają skutecznie walczyć z psimi kupami, bo ludzie wiedzą, jak wtedy zareagować.

Strażnicy chodzą także bez kamizelek. W niektórych miastach strażnicy mają ze sobą kamery, co potem stanowi dowód. Zachęcamy też mieszkańców do filmowania czy fotografowania szczególnie opornych w tej kwestii sąsiadów.

W przeszłości niezbyt sprawnie przebiegała też współpraca z odpowiednimi służbami w przypadku znalezienia zwierzęcia bezpańskiego czy rannego - dzikiego lub domowego. System pomocy nieco szwankował. Jak to będzie teraz wyglądało?

Naszym zadaniem jest reagowanie w przypadku ranych czy bezpańskich zwierząt. Współpracujemy w tym zakresie z urzędem miasta i schroniskiem "Azyl". Utrzymujemy też kontakt z weterynarzem.

Jakie ma Pan najbliższe plany?

Zamierzam przygotować jednostkę do wzdrożenia systemu ISO. Mam do tego przygotowanie, jestem audytorem wiodącym ISO. Ten proces potrwa od półtora do dwóch lat.

Jakie będą szacowane koszty?

O tym rozstrzygnie przetarg. Ale koszty się zwrócą, ponieważ będziemy mieli opracowane procedury zarządzania, które będą jednoznacznie określały, od czego trzeba zacząć, aby osiągnąć konkretny cel. Nie możemy odstawać od urzędu, który jest doskonale  zarządzany. Oprócz tego chcę wprowadzić dyżury strażników miejskich w rejonach wspólnie z dzielnicowymi. Będę także sam przyjmował mieszkańców w sprawie skarg i wniosków. Cel jest dwojaki - kontrola zarządcza nad strażnikami oraz wiedza na temat tego, co naprawdę ludzi boli i co im przeszkadza.

Największe problemy straży miejskiej?

Pracuje u nas dziewięciu strażników, jeden przypada na 3,5 tysiąca mieszkańców. Nie sposób wszędzie zdążyć z interwencją, dlatego pewną wiedzę, którą można wczesniej posiąść chcemy zdobyć poprzez te dyżury z policją. Strażnicy cały dzień są w terenie. Generalnie stawiamy na profilaktykę. Chodzi o to, żeby mieszkańcy nie postrzegali nas przez pryzmat represji, ale współpracy i zaufania.